وصیت نامه یکی از زائرین اربعین قبل از حرکت

اَلحَمدُلِله الَّذی جَعَلَنا مِنَ المُتَمَسِّکینَ بِوَلایه الحیدر(امیرالمؤمنین (ع))

حاصل عمرم یک جمله بیشتر نیست «در حبّ اهل بیت (ع) همه چیز هست»

لذا خودم، همسرم، فرزندم و خانواده ام را بعد از توصیه به تقوای الهی و نظم امور به حبّ اهل بیت (ع) و دلسوختگی برای ایشان دعوت می کنم.

 

خیر دنیا و عقبی، عالم مادون و مافوق، ارض و بحر و سماء و مافیها، در یک چیز بیشتر نیست و آن حبّ اهل بیت (ع) است.

به رغم آنکه خود را شیفته اهل بیت (ع) میدانم، درصدد حمایت و شناخت نایب بر حق ایشان، حضرت امام خامنه ای (مد ظله العالی) برآمدهو در کسوت پاسداری در عهده و خدمت فرماندهی معظم له بوده ام.

امیدم در زندگی به بیشتر از یک چیز نبوده است و آن جانبازی و جان نثاری در عهد همین نظام ولایی بوده است و البته خوش خیالی است که می پندارم لقای وصال هم به ایثار جان در زمره همین عاشقان ولایت در راه جهاد خواهد بود؛ که انسان به امید زنده است و رجاء هم یکی از بالهای عروج است.

«کلمه شجاعت» خیلی بیشتر از آن چیزی بود که فکر می کردم، لذا آنرا شایسته «شهدا» میدانستم و تنها کاری که در زندگی توانستم انجام دهم، انتصاب عملی به همین افراد وارسته است. لذا بیم آن دارم دعا کنم خدایا، «مرا هم در خیل شهدا، قرار بده»، چرا که معنی شهادت را درست نفهمیدم! اما زین پس امید دارم به سبب صافی و خلوصی که در دل اینها هست و دعایی که به سبب اجازه شفاعت در حق امثال حقیری مثل بنده می کنند، بنده نیز به ایشان منتصب گردم.

حق مطلب را در عرصه کنونی تاریخ بشر تنها در یک چیز می بینم و آن هم اعتقاد حقیقی و راسخ به مبنای فکری و عملی اسلام ناب محمدی (ص) که توسط امام خمینی (ره) توصیف گردیده، و اهتمام شایسته با ذکر ایثارو از خودگذشتگی بر همین مبانی، با رهنمودهای مقام معظم رهبری (مدظله العالی) است.

این اهتمام بر جمیع شیعیان جهان امری واجب و برای دیگر جوامع بشری قابل تحقیق و عملی می باشد. لذا گرچه عمرم بدان قد ندهد، اما چشم انتظار روزی هستم که تمامی نوع بشر زیر پرچم و لوای اسلام و در کسوت اعتقاد ناب محمدی (ص) به پیشوایی مقام عظمای ولایت، صحنه های کفر و استکبار را درنوردد و بر سرتاسر گیتی «کَلِمَهُ لا اِلهَ الاَ الله» حکمفرمایی کند.

وَالسَّلامُ عَلی مَنِ التَّبَعَ الهُدَی

عبد گنهکار و غلام اهل بیت (ع)

4/9/94